Czerwone domy, jeziora i potwór – jedziemy przez szwedzki Jämtland

Gdy wjeżdżamy do Szwecji nie jesteśmy spaczeni żadnymi wyobrażeniami czy oczekiwaniami. Bo kto jeździ na wakacje do tego kraju Europy? A tym bardziej do oddalonego, pokrytego gęstymi lasami i dzikiego Jamtland? No właśnie – nikt. Drogi są tu proste, krajobrazy monotonne, a kilometry ubywają wyjątkowo wolno. Czasem przejeżdża się przez małą wioskę, czasem obok jeziora. A czasem w jeziorze żyje mityczny potwór.

Granicę norwesko-szwedzką przekraczamy późnym wieczorem. Od kilku dni właściwie więcej czasu spędzamy w aucie, niż na nogach i siedzenie daje nam się już we znaki. Podobnie też brak wygodnego łóżka. Ba… prysznic byłby zbawieniem.

Norwegia przegnała nas pogodą. Jednak tu, w Jämtland, aura też nas na szwedzkie Hallå – dzień dobry nie rozpieszcza. Co tu dużo mówić – jest zimno, wietrznie i co chwilę leje niczym z konewki. W akcie desperacji i w środku nocy decydujemy się na jakiś hotel. Booking.com w takich sytuacjach jest nieoceniony i udaje nam się znaleźć w miarę tanie schronisko. Daleko mu do gwiazdek…. ale: łóżko – jest i prysznic z ciepłą wodą – też. Dla nas to prostu luksus! Nie zdziwi pewnie nikogo, że po przebudzeniu przywitały nas promienie słońca i piękna pogoda. Wyspani, wypoczęci – możemy ruszać w drogę.

Droga przez Jämtland jest nieco przytłaczająca swoją monotonią. 5km prosto, zakręt, 5km prosto… i tak mijają kolejne dziesiątki. Po prawej las, po lewej las. Czasem w górę, czasem w dół. Z rzadka zdarzają się małe wioski czy w ogóle zabudowania. Jest tu po prostu dziko.

Ostersund to niewielkie miasteczko i de facto jedyne miasteczko w całym Jamtland. 44 tyś mieszkańców tworzy zwartą społeczność, skupioną nad wschodnim brzegiem jeziora Storsjön. Poza kilkoma deptakami, skromnym rynkiem i zapleczem do sportów zimowych miasto ma też swojego potwora. Storsjöodjuret – Potwór z Wielkiego Jeziora – to szwedzka odmiana potwora z Loch Nes, którego ktoś, kiedyś widział a nawet sfilmował. I co prawda pierwsze zapiski o wielkim stworze pojawiły się już w 1635r., a do 2005r. potwór był pod prawną ochroną (jako gatunek zagrożony wyginięciem ;-) ), to miasto i mieszkańcy do jego istnienia podchodzą z dużą dozą humoru. Na ulicach potwór przybiera wszelkie kolory, motywy i wzory – i na każdego można wejść.

Samo Ostersund to przyjemne, małe miasto, po którym spacerujemy przez 2h. Tu jakaś kawiarnia, tam sklep. Nie sposób też nie zauważyć Lopis – pchlich targów czy garażowych wyprzedaży, w których Szwedzi się po prostu kochają. Co można tam kupić, zapytacie? Po prostu wszystko – od starych krzeseł, przez książki, zabawki na sztućcach kończąc. Czasem rzeczy wystawione są za pół darmo, a czasem ceny konkurować mogą z tymi sklepowymi. Trzeba się targować!

Po Östersund kierujemy się na południe, w stronę Dalarny. Droga znów zaczyna się dłużyć, a kilometry udawać mile. Czasem trafi się wioska, czasem kościółek. Do czerwonych domów już przywykliśmy. Jest monotonnie, a czasem ładnie.